Nabari

Hallo allemaal,

Ik hoop dat het lukt om mijn verhaaltje te plaatsen. Dit is nl. De derde keer dat ik het schrijf. Internet is erg zwak hier. Het plaatsen van foto’s gaat helemaal niet. Maurice gaat dit proberen te doen vanuit Nederland. Foto’s sturen via de app lukt wel, gelukkig.

Afgelopen week ben ik nog niet gestart met schilderen. De kinderen hebben nog drie dagen les gehad en donderdag gestart met hun toetsweek. Deze duurt nog tot en met woensdag en dan krijgen ze kerstvakantie. Morgen ga ik wel beginnen met schilderen. Ik heb dan ongeveer drie weken de tijd. Die weken heb ik denk ik ook nodig om de klus af te krijgen. Heb er wel veel zin in eens kijken hoe het gaat worden....

Afgelopen dinsdag ben ik samen met Memuna naar Bolgatanga geweest om matrassen te kopen voor het kindertehuis. Dag later hebben we ze kunnen ophalen en naar hetkindertehuis gebracht. Daar zijn ook de renovatie werkzaamheden gestart aan de ramen, deuren en de vloer! Toppie om Resultaat te zien. Super fijn om met jullie hulp dingen te kunnen realiseren. De mensen hier zijn er echt heel erg blij mee.

Afgelopen zaterdag naar de stad Tamale geweest. Even wat inkopen gedaan. Het leuke aan dit tripje was dat je hier gewoon kunt liften om ergens te komen. Dit heb ik dan ook gedaan. Een ritje van anderhalf uur wordt op die manier erg leuk. Een oudere man heeft mij een lift gegeven en zijn levensverhaal verteld. Erg leuk. Terugreis was met een propvolle trottro maar ook dat heeft zo zijn charme.

Ik geniet nog steeds van alles wat ik meemaak en de familie waar ik mag wonen, de mensen die ik ontmoet.

Ik hoop dat Maurice enkele foto’s van afgelopen week kan plaatsen. Tot volgende week een update van de kluswerkzaamheden en mijn bezoek aan Mole park.

Lieve groetjes vanuit Wulugu

Weekendje Tamale

Daar ben ik weer. Het internet is hier beter dus daar maak ik maar even goed gebruik van. Bij de laatste twee foto series ( afscheid en noorden) heb ik enkele foto’s bij kunnen plaatsen. Daar hebben jullie geen melding van gekregen ( denk ik). Het volgende verhaal en foto’s gaat waarschijnlijk even op zich laten wachten. Eerst wachten op een betere internet verbinding......

Terug naar vrijdag 9:30 uur. Maurice en Ruud zijn er. Super jammer dat pap en mam er niet bij kunnen zijn. Had ze graag voorgesteld aan mijn nieuwe gastgezin en de omgeving laten zien waar ik nu woon. Het noorden is compleet anders dan het zuiden. Maar het is goed zo, met pap gaat het nu stukken beter en een goede gezondheid is toch heel belangrijk!!

We gaan samen met Memuna naar het kindertehuis. Speelgoed en kleding mee die we vanuit Nederland hebben opgestuurd. Memuna laat de kinderen bij elkaar komen en alles wordt netjes verdeeld. De kinderen zingen en klappen als dank. Spelen met het meegebrachte speelgoed. Zo mooi om te zien. Jullie kleding komt echt goed terecht. Er zijn ook wat oudere kinderen ( rond 15/16 jaar) hiervoor hebben we geen kleding ingezameld maar dat gaat nu alsnog gebeuren. De zus van Ruud ( Katja) gaat nog wat extra kleding inzamelen en Ruud gaat dit versturen! Helemaal Top, super bedankt alvast. We gaan nog even kijken bij het schooltje en ontmoeten de Chief van Nabari. Een kort gesprekje met hem en dan terug naar Wulugu. Vanuit Wulugu is het twee uurtjes rijden naar Tamale. In Tamale even over de markt en daarna naar Kidz Active lodge. Kidz Active lodge is gekoppeld aan een school ( crèche, primary school en junior high). Opgericht door Yvonne van Aalten- Hermans een Nederlandse dame die ook de reis voor pap, mam, Maurice en Ruud heeft uitgestippeld ( samen met mam). De rest van de middag en avond relaxen. Zaterdagmorgen naar een bruiloft. De vriend van Sylvester ( reisgids van Maurice en Ruud) gaat trouwen en wij zijn uitgenodigd. Super leuk. Om 9 uur zijn we bij de kerk. We worden voorgesteld aan de bruid: Marcellina en de bruidegom: Thomas. We nemen plaats in de kerk. Dit is echt helemaal geweldig. Zingen, dansen, iedereen is vrolijk, mooie kleurrijke kleding, een dienst zoals wij die ook kennen maar dan een stuk losser. Mensen gaan echt helemaal los. Wij genieten van deze ervaring. Het cadeautje laten we achter bij de cadeau tafel. Daarna gaan we terug naar Kidz Active lodge. We gaan nog naar de stad. Alvast wat kerstinkopen gedaan voor het gastgezin. Rond zonsondergang gaan we terug met de Yellowyellow ( is een tuktuk) met zijn drietjes op het achterbankjes. Lacheeeeeeeee.... De avond rustig doorgebracht op het terras.

Het is nu zondagmorgen 9:30 uur. Ruud is vandaag jarig! Vanmorgen bij het ontbijt gezongen, cadeautjes, ballonnen, en een fried egg. Vandaag rustig dagje. Ik ga weer terug naar Wulugu en weer afscheid nemen. Dat gaat weer even zwaar worden! Nu nog even genieten van mijn schattie!

Ik hoop dat ik volgende week weer een verhaal kan plaatsen.

Lieve groetjes van Ruud, Maurice en Rudy

Eerste week Wulugu/ Nabari en weekendje Tamale

Hallo lieve allemaal,

Het is nu zaterdagavond rond 19:00 uur. Ik zit samen met Maurice en Ruud op het terras van Kids Active Lodge in Tamale aan een heerlijk koud Club biertje. Even relaxen na een enerverende dag. Eerst even terug naar mijn nieuwe woonomgeving/ project en familie.

Maandag op de fiets naar Nabari. Een tochtje van 45 minuten. Het is heerlijk om op deze manier naar het project te gaan. Mooie natuur, overal vriendelijke mensen. Wel veel stof eten en denken dat je bruin bent maar dat blijkt de stof van de rode aarde te zijn. Na een goede wasbeurt weer lekker blank. In Wulugu is de taal ook weer anders dus opnieuw les om de meest gangbare woorden/ zinnen te leren.

Gelukkig woon ik bij een ontzettend gastvrije, grote en lieve familie. Ik geniet volop van het dagelijkse leven hier: meehelpen met de was, afwas en koken op een houtskool vuurtje. Het kost allemaal meer tijd maar is wel gezellig zo wonen, leven en zorgen met zijn allen. Ook water halen is een tijdrovende klus. Een aantal keren op en neer lopen naar de waterput met vier personen om alle bakken weer te vullen.

In Nabari heb je een kindertehuis en een lagere school. Momenteel geef ik les op deze school aan kinderen van 6 tot 9 jaar. Het is even heel wat anders maar erg leuk om te doen. Met wat hulp vanuit Nederland ( danke Inge) en de tekstboeken die ik hier heb gekregen kan ik gelukkig heel wat lessen voorbereiden. Over twee weken hebben de kinderen toetsen i.v.m de kerstvakantie. Dus ik probeer ze hierop voor te bereiden. Soms erg moeilijk gezien het niveau verschil in de klas. Veel van de stof die ik herhaal kennen ze niet. Ik begrijp dit ook wel. Er zijn drie leraren en soms twee voor zes klassen. Nu neem ik een klas over. Het blijft nog een raadsel hoe ze dit normaal oplossen.... nog niet durven te vragen maar dat komt nog wel.

Het kindertehuis ligt aan de overkant van de straat. Er wonen 41 kinderen in de leeftijd van 4 tot ongeveer 15/16 jaar. Tijdens de gesprekken met Anne en Jan ( doen veel voor het kindertehuis) besproken wat ik kan doen voor het kindertehuis. Ze gaven aan dat de buitenkant van het kindertehuis opgeknapt mag worden. Dus mijn nieuwe project: schilderen. Alles wordt blauw met wit in dezelfde kleuren als de school. Maandag gaat klusbedrijf Van Gerven starten. Ik ben benieuwd of het allemaal lukt. Afgelopen week samen met Paul ( zoon van Memuna) alle benodigdheden gekocht en naar Nabari gebracht.

Jaaaaaaaa, en toen was het vrijdag 1 december. Ik krijg vandaag weer bezoek. Jippie!! De school is vandaag gesloten het is Farmers Day, dus Maurice en Ruud zijn al om 9:30 uur in Wulugu. Nu zullen sommige van jullie zich afvragen en Henk en Toos dan ( pap en mam).? Zij zijn helaas een week geleden al huiswaarts moeten keren. Pap is erg ziek geworden ( maag en darmklachten) waardoor hij de reis niet meer kon voortzetten.

We gaan nu eten, ik stuur dit verhaaltje alvast en schrijf later verder. Ben bang dat alles anders weer weg is.

Tot later.....

Noorden

Jaaaaaaa, ik ben aangekomen in het noorden van Ghana. Om precies te zijn in het plaatsje Wulugu. 

Maar eerst even terug naar afgelopen donderdag. De laatste morgen met de kinderen, verzorgers en medewerkers. Eerst een gewone ochtend: oefenen en behandelen. Daarna een klein feestje mede dankzij jullie mogelijk gemaakt. We hebben het afscheid gevierd met appelsap, vita- melk ( soya melk, erg lekker!!!!), allerlei koekjes, zoetigheden een muziekje erbij..... het was heerlijk en fijn. Heb nog iedereen bedankt en heel veel succes meegegeven. Daarna hebben ze mij nog even in het zonnetje gezet. Super lief een mooie tas met bijbehorende slippers. De tranen heb ik even heerlijk laten vloeien. Je krijgt toch een band met de kinderen, verzorgers en medewerkers als je zes weken intensief samen werkt. Ook wil ik nog aangeven dat het sponsorgeld ten goede komt aan een parallelle loopbrug voor kinderen, tractiebed, met kerst krijgen de kinderen een kerstviering, reflexcamera, nieuwe behandelbank, klein speelgoed zoals ballen e.d. Mocht er nog iets over zijn dan laat de kliniek het weten. Zodra de spullen arriveren krijg ik er foto’s van, deze stuur ik weer aan jullie door.

Afgelopen woensdagavond afscheid genomen met een etentje van Mary, ABBA, Eveline en Sara. Wat zet je dan op tafel?.... pannenkoeken ( had Maurice meegenomen) met chocopasta, aardbeienjam en suiker. Toetje: vanille ijs met papaya en ananas. Mmmmmm we hebben heerlijk gegeten. Vrijdagmorgen echt afscheid moeten nemen. Dat viel best zwaar. Mary en Abba hebben zo enorm goed gezorgd en ik heb me er echt thuis gevoeld. Met Sara en Eveline heerlijke weekendjes weg gehad en zo iets van Ghana kunnen zien.

Zaterdagmorgen is mijn reis naar het noorden gestart. Met de bus van Accra naar Wulugu. Normaal gesproken een reis van ongeveer 12 tot 14 uur. Maar........ mijn reis heeft zo ongeveer 22 uur in beslag genomen. Er zijn twee bruggen gesloten waardoor we enorm hebben moeten omrijden. De bus was overigens perfect: fijne stoelen, airco en een film ( niet kunnen volgens was in het Twi). Een uiterst vriendelijke man als buurman die tussendoor nog wat info over Ghana gaf. De bus stopt ook regelmatig om naar het toilet te kunnen en eten te kopen. Toilet lees: gewoon plassen langs de weg. Ook dit went. 

Ik arriveer ergens rond half 12 ( zondag) in Wulugu. Ik word opgehaald door Suzy ( dochter van mijn gastmoeder Memuna). Het vervoermiddel: een motor!!!! Kort maar super leuk ritje. Ik weet nog niet precies uit hoeveel personen het gastgezin bestaat want ik heb wel 20 mensen een hand gegeven vandaag. Iedereen is echt super vriendelijk. Ik ben nu wel in het, voor mijn idee, echte Afrika terecht gekomen. Vlak, uitgestrekt, droger landschap. De ronde huisjes met rietachtige daken. Zelf ga ik ook terug naar de basis. Douchen met een emmer water, vanmiddag water gehaald bij de put, de wc is een gat in de grond. Eten klaargemaakt op een houtskool vuurtje. Ik vind het echt heerlijk. Het is natuurlijk allemaal even wennen. M.n de wc. Maar ook dat gaat vast goed komen. Ik hoop jullie binnenkort enkele foto’s te laten zien. Heb dit op mijn eerste dag nog maar niet gedaan/ gevraagd. Ik hoop ook dat het lukt om deze door te sturen. Bereik is hier duidelijk minder.

Morgenvroeg met de fiets naar Nabari. Naar het kindertehuis en de school. Vandaag heb ik ook An en Jan uit Noorwegen mogen ontmoeten. An heeft ook als vrijwilligster bij Nabari geholpen en heeft nu een stichting opgericht. Ze hebben mij al aardig wegwijs gemaakt hier en veel vertelt over het project.

Over een aantal dagen weer een nieuw verhaaltje. Dan kan ik jullie alles vertellen en hopelijk laten zien over het project.

Lieve groetjes vanuit Wulugu

Afscheid kliniek/ busreiziger en nieuw begin

Jaaaaaaa, ik ben aangekomen in het noorden van Ghana. Om precies te zijn in het plaatsje Wulugu.

Maar eerst even terug naar afgelopen donderdag. De laatste morgen met de kinderen, verzorgers en medewerkers. Eerst een gewone ochtend: oefenen en behandelen. Daarna een klein feestje mede dankzij jullie mogelijk gemaakt. We hebben het afscheid gevierd met appelsap, vita- melk (soyamelk, erg lekker!!!!), allerlei koekjes, zoetigheden een muziekje erbij..... het was heerlijk en fijn. Heb nog iedereen bedankt en heel veel succes meegegeven. Daarna hebben ze mij nog even in het zonnetje gezet. Super lief een mooie tas met bijbehorende slippers. De tranen heb ik even heerlijk laten vloeien. Je krijgt toch een band met de kinderen, verzorgers en medewerkers als je zes weken intensief samen werkt. Ook wil ik nog aangeven dat het sponsorgeld ten goede komt aan een parallelle loopbrug voor kinderen, tractiebed, met kerst krijgen de kinderen een kerstviering, reflexcamera, nieuwe behandelbank, klein speelgoed zoals ballen e.d. Mocht er nog iets over zijn dan laat de kliniek het weten. Zodra de spullen arriveren krijg ik er foto’s van, deze stuur ik weer aan jullie door.

Afgelopen woensdagavond afscheid genomen met een etentje van Mary, ABBA, Eveline en Sara. Wat zet je dan op tafel?.... pannenkoeken ( had Maurice meegenomen) met chocopasta, aardbeienjam en suiker. Toetje: vanille ijs met papaya en ananas. Mmmmmm we hebben heerlijk gegeten. Vrijdagmorgen echt afscheid moeten nemen. Dat viel best zwaar. Mary en Abba hebben zo enorm goed gezorgd en ik heb me er echt thuis gevoeld. Met Sara en Eveline heerlijke weekendjes weg gehad en zo iets van Ghana kunnen zien.

Zaterdagmorgen is mijn reis naar het noorden gestart. Met de bus van Accra naar Wulugu. Normaal gesproken een reis van ongeveer 12 tot 14 uur. Maar........ mijn reis heeft zo ongeveer 22 uur in beslag genomen. Er zijn twee bruggen gesloten waardoor we enorm hebben moeten omrijden. De bus was overigens perfect: fijne stoelen, airco en een film ( niet kunnen volgens was in het Twi). Een uiterst vriendelijke man als buurman die tussendoor nog wat info over Ghana gaf. De bus stopt ook regelmatig om naar het toilet te kunnen en eten te kopen. Toilet lees: gewoon plassen langs de weg. Ook dit went.

Ik arriveer ergens rond half 12 ( zondag) in Wulugu. Ik word opgehaald door Suzy ( dochter van mijn gastmoeder Memuna). Het vervoermiddel: een motor!!!! Kort maar super leuk ritje. Ik weet nog niet preciesuit hoeveel personen het gastgezin bestaat want ik heb wel 20 mensen een hand gegeven vandaag. Iedereen is echt super vriendelijk. Ik ben nu wel in het, voor mijn idee, echte Afrika terecht gekomen. Vlak, uitgestrekt, droger landschap. De ronde huisjes met rietachtige daken. Zelf ga ik ook terug naarde basis. Douchen met een emmer water, vanmiddag water gehaald bij de put, de wc is een gat in de grond. Eten klaargemaakt op een houtskool vuurtje. Ik vind het echt heerlijk. Het is natuurlijk allemaal even wennen. M.n de wc. Maar ook dat gaat vast goed komen. Ik hoop jullie binnenkort enkele foto’s te laten zien. Heb dit op mijn eerste dag nog maar niet gedaan/ gevraagd. Ik hoop ook dat het lukt om deze door te sturen. Bereik is hier duidelijk minder.

Morgenvroeg met de fiets naar Nabari. Naar het kindertehuis en de school. Vandaag heb ik ook An en Jan uit Noorwegen mogen ontmoeten. An heeft ook als vrijwilligster bij Nabari geholpen en heeft nu een stichting opgericht. Ze hebben mij al aardig wegwijs gemaakt hier en veel vertelt over het project.

Over een aantal dagen weer een nieuw verhaaltje. Dan kan ik jullie alles vertellen en hopelijk laten zien over het project.

Lieve groetjes vanuit Wulugu

Nieuw verhaaltje

Lieve allemaal,

Allereerst wil ik jullie bedanken voor alle leuke en lieve reacties op de reismerken pagina! Ook voor alle lieve appjes!!!!!

De laatste week in het zuiden van Ghana is ingegaan.
Onvoorstelbaar hoe snel deze 6 weken voorbij zijn gegaan.
Vorige week donderdag de lezing gegeven aan de moeders/ verzorgers van de kinderen die ik behandel. Was een erg leuke ervaring. Ze waren geïnteresseerd, stelden vragen en na afloop een applaus. De hele lezing is vertaald door Kenneth (social worker) in het TWI. Tijdens de lezing heb ik enkele formulieren uitgedeeld met plaatjes en een beschrijving over de normale ontwikkeling van het kind. Deze week start ik met het evalueren van ieder kind afzonderlijk zodat we het op de formulieren kunnen noteren. Zo kun je zien waar het kind fysiek, sociaal en emotioneel staat in zijn/haar ontwikkeling en wat de volgende stap in die ontwikkeling is. De fysiotherapeuten van de kliniek kunnen dan aangeven hoe je een volgende stap kunt oefenen. Ik hoop dat ze vervolgens iedere maand op deze manier evalueren. Dit geeft een beter overzicht voor jezelf, het kind en de verzorgers (ben ik van mening).

De lezing voor de Maternity clinic zou vandaag zijn maar is weer niet doorgegaan. Jammer maar helaas. Morgen nog en gewone dag in de kliniek en donderdag het afscheid. Heb allerlei lekkers, appelsap en melk gekocht om uit te delen. We gaan er met zijn allen een leuke dag van maken.
Vrijdag reis ik naar Accra om vanuit daar zaterdag de bus te nemen naar Tamale (Noorden van Ghana).

Afgelopen donderdag even op pad geweest voor een welkomscadeautje. Natuurlijk voor Maurice, Ruud, pap en mam. Wat kun je ze het beste kopen...... iets waar je hier niet zonder kunt........en dat is een: face-towel (doekje om je zweet mee van het gezicht te wrijven). Dat doe je hier veel en ongeveer de hele dag door.

En dan is het eindelijk zover. Vrijdag 17 november. Vandaag komen Maurice, Ruud, pap en mam mij ophalen bij de kliniek in Duakwa. Om 11 uur sta ik ze buiten op te wachten, Helaas, het duurt nog even, in Swedru hebben ze de verkeerde weg genomen. Uiteindelijk zijn ze er rond 12 uur. Ik ben echt super blij en er vloeien weer een paar tranen. Echt super fijn dat ze er zijn. JIPPIE!!!!!
We delen samen de schoenen uit die zijn meegenomen (gekregen van Van Lier schoenen Belfeld). Iedereen is er super blij mee. Daarna een rondleiding over het terrein van de kliniek en een stop bij de orthopedische werkplaats ook hiervoor materiaal kunnen regelen via Van Lier. Heerlijk om ok hier weer een glimlach op de gezichten van de medewerkers te zien. We vervolgen onze weg naar Elmina, We verblijven daar twee nachten in Kosa beach resort (eigenaren komen uit Nederland). Het is er heerlijk. Ik krijg meteen een vakantie gevoel: heerlijk op een stoeltje met een biertje op het strand. Genieten van het mooie uitzicht en de mensen die ik lief heb. Effe knoevele met Maurice. Wat verder ook heerlijk is : “ um effe in UT plat Tegels te kenne kletse” ,een warme douche te nemen wat anders eten dan de afgelopen weken.

Na een heerlijke nachtrust en een perfect ontbijtje zijn we op pad gegaan. Eerste stop vandaag: Kakum park. Sinds 1990 is het een beschermd natuurgebied. 90% Van al het tropisch regenwoud in Ghana is vorige eeuw verdwenen. Het regenwoud heeft plaats moeten maken voor cacaoplantages, steden, dorpen en mijnen. Wij maken een wandeling door het regenwoud (gids geeft veel info over de verschillende bomen en planten met de medicinale werking). Ook doen we de Canopy Walkway. Dit is een wandeling op 30 meter hoogte over touwbruggen. Je loopt van boomtop naar boomtop over een totaal van 7 bruggen. Super mooi uitzicht, van wat ik heb kunnen zien. Dit lag niet aan het uitzicht maar aan mijzelf. Pohhhhhh wat was het hoog en wiebelig. Ik weet niet of ik het nog een keer zou doen. Voor Maurice was het ook een eenmalig avontuur. De rest was er rustig onder en heeft volop genoten.

Het vervolg van de dag: een kort ritje naar Elmina Castle (andere namen zijn: St. Georges castle en Anomansa).
Elmina castle is in 1482 gesticht door de Portugezen voor handelsactiviteiten. In 1637 aangevallen door de vloot van Johan Maurits van Nassau. Zij veroveren het fort (West-Indische compagnie). De handel in Elmina is in eerste instantie gericht op goud en ivoor maar verschuift gaandeweg naar slavernij. Tussen 1831 en 1972 werden er door Nederland West-Afrikanen geworven (verhandeld) om als militair n Nederlands-Indie te dienen. In 1872 wordt Ellmina Castle overgedragen aan de Britten. De Britten voerden in het huidige Ghanaoorlogen met de Ashanti en koloniseerden het land. Sinds 1957 is Ghana onafhankelijk. 19 e Eeuw afschaffing slavernij.  Juli 1863 schaft Nederland de slavernij af in hun koloniën.
Het was een actief maar ook indrukwekkend dagje.
De avond doorgebracht in Kosa beach. Zondagmorgen de pre-verjaardag van Maurice gevierd. Cadeautje, ballonnen en zelf een bloemetje op de tafel in een plastic flesje (toppie door mam geregeld). Daarna naar Winneba beach. Dit ligt in de buurt van Swedru waar we eerst een korte stop maken bij mijn gastgezin. Erg fijn dat iedereen kan zien waar ik woon en kennis kan maken met het gastgezin. mam en pap maken Mary blij met thee, koekjes en een dunschiller (hebben ze hier niet). Ze is er echt super blij mee. En de thee is heerlijk (groene thee ook niet te krijgen hier).
Verder die dag relaxen aan het strand, korte wandeling en nog een heerlijk etentje. En dan weer voor twee weken afscheid nemen. Ik ga terug naar Swedru met de trottro. De eerste keer in het donker op pad in Ghana. Dit gaat helemaal perfect er is nog genoeg te doen op straat en overal zijn nog winkeltjes open.
Het was echt een heel erg fijn weekend.

Over twee weken zie ik iedereen weer in het Noorden van Ghana. Ken ich weer knoevele met miene schattie!!! Bijkletsen over hun ervaringen tijdens de rondreis en mijn eerste ervaringen in een nieuwe omgeving. Natuurlijk genieten van het samen zijn.

Heel veel liefs vanuit Swedru. 

Markt

Beste allemaal,

Een kort berichtje vanuit Swedru:

Afgelopen donderdag ben ik samen met een verpleegkundige van de kliniek naar de markt geweest om voor de moeders en de kinderen boodschappen te doen.
Het was een hele mooie maar ook een trieste dag.

Ik begin even met het mooie: samen naar de markt. Van alles kunnen kopen voor mensen die het zelf nauwelijks kunnen betalen (van eten tot pampers). De lieve en dankbare gezichten van de moeders en kinderen. Dankzij veel hulp vanuit Nederland dit mogelijk kunnen maken.

En dan het trieste. Het heeft mij heel erg aangegrepen dat dagje markt. Waarom......... nou dat ga ik proberen te verwoorden. De eerste weken hier in Ghana heb je veel nieuwe indrukken/ geuren/ geluiden/ mensen enz. Dit probeer je allemaal te verwerken. Nu na een aantal weken hier te mogen zijn ga je toch verder kijken dan de  eerste indruk. Wat je dan ziet gaat mij erg aan het hart. Ik begin nu ook de echte armoede te zien: de mensen met kapotte kleding/ zonder schoenen/ vieze kleding/ kinderen die een hongergebaar naar je maken op de markt/ de golfplaten huisjes/ de steegjes die ruiken naar urine: geen toilet gebruiken maar gewoon ergens waar het kan.
Ik weet dat we in Nederland ook met armoede te maken hebben (als je kijkt naar de voedselbanken/ dag-nachtopvang/ leger des Heils enz.). Dit mogen we ook niet onderschatten!!!!
Toch voelt het hier anders aan, heftiger, meer zichtbare armoede misschien...Het was een dag met veel verschillende emoties en genoeg stof om over na te denken.

De belevenissen van afgelopen weekend. Even weg van de stad, de natuur in. Naar Shai Hills. Een natuurpark 50 km van Accra. We (Eveline en Sara (huisgenootjes)/ Fleur: vrijwilligster op een school in dorpje uur bij ons vandaan. Ze komt uit Nijmegen) hebben genoten van de mooie natuur, de vlinders, vogels, bavianen, vleermuizen en antilopen. Mooie wandeltocht gemaakt naar de Sayu Bat Cave en Hieweyu Hill.

Jaaaaaaaaa, en niet te vergeten vrijdag zie ik Maurice, Ruud en pap en mam!!!! Ze komen mij ophalen in Duakwa waarna we samen het weekend doorbrengen in Elmina/ Cape Coast en Kakum park, Super veel zin in!

Heel veel liefs Rudy

Levensmiddelen pakket en weekend Shai Hills

Beste allemaal,

Een kort berichtje vanuit Swedru:

Afgelopen donderdag ben ik samen met een verpleegkundige van de kliniek naar de markt geweest om voor de moeders en de kinderen boodschappen te doen.
Het was een hele mooie maar ook een trieste dag.

Ik begin even met het mooie: samen naar de markt. Van alles kunnen kopen voor mensen die het zelf nauwelijks kunnen betalen (van eten tot pampers). De lieve en dankbare gezichten van de moeders en kinderen. Dankzij veel hulp vanuit Nederland dit mogelijk kunnen maken.

En dan het trieste. Het heeft mij heel erg aangegrepen dat dagje markt. Waarom......... nou dat ga ik proberen te verwoorden. De eerste weken hier in Ghana heb je veel nieuwe indrukken/ geuren/ geluiden/ mensen enz. Dit probeer je allemaal te verwerken. Nu na een aantal weken hier te mogen zijn ga je toch verder kijken dan de eerste indruk. Wat je dan ziet gaat mij erg aan het hart. Ik begin nu ook de echte armoede te zien: de mensen met kapotte kleding/ zonder schoenen/ vieze kleding/ kinderen die een hongergebaar naar je maken op de markt/ de golfplaten huisjes/ de steegjes die ruiken naar urine: geen toilet gebruiken maar gewoon ergens waar het kan.
Ik weet dat we in Nederland ook met armoede te maken hebben (als je kijkt naar de voedselbanken/ dag-nachtopvang/ leger des Heils enz.). Dit mogen we ook niet onderschatten!!!!
Toch voelt het hier anders aan, heftiger, meer zichtbare armoede misschien...Het was een dag met veel verschillende emoties en genoeg stof om over na te denken.

De belevenissen van afgelopen weekend. Even weg van de stad, de natuur in. Naar Shai Hills. Een natuurpark 50 km van Accra. We (Eveline en Sara (huisgenootjes)/ Fleur: vrijwilligster op een school in dorpje uur bij ons vandaan. Ze komt uit Nijmegen) hebben genoten van de mooie natuur, de vlinders, vogels, bavianen, vleermuizen en antilopen. Mooie wandeltocht gemaakt naar de Sayu Bat Cave en Hieweyu Hill.

Jaaaaaaaaa, en niet te vergeten vrijdag zie ikMaurice, Ruud en pap en mam!!!! Ze komen mij ophalen in Duakwa waarna we samen het weekend doorbrengen in Elmina/ Cape Coasten Kakum park, Super veel zin in!

Heel veel liefs Rudy