Een hele goede middag, bij jullie bijna avond allemaal.

Wij zijn aangekomen op onze laatste bestemming: Kokrobiti. Nog even twee dagen relaxen en genieten van Ghana. We hebben inmiddels 2000 kilometer door Ghana gereden en het is fijn om even bij te komen. Vandaag is het een feestdag in Ghana: Farmersday. Het hele strand hier in Kokrobiti afgeladen vol. Gezellig sfeertje.

Ik ga even terug waar ik de laatste keer gestopt ben met schrijven. Afgelopen dinsdag zouden we om 10:30 vertrekken naar Suzy. Dit werd een beetje ( uhmmmmm) ......heel wat later. Nl 13:00 uur. De reparatie aan de auto heeft iets langer geduurd. Maar uiteindelijk konden we vertrekken en jippie,,,,,, de airco werkt. Heerlijk een frisse auto. Nog geen 5 minuten na vertrek was dit gevoel al over. De airco is weer kapot. Helaas.....dan maar de ramen open en een beetje meer zweten. Rond 15:30 uur arriveren we in Damongo. Suzy staat ons op te wachten bij een tankstation en brengt ons naar haar huis. Was super fijn om haar weer te zien. Ook Mathilde haar zusje en Jamilie waren er. Suzy heeft een zoontje van 6 maanden en zij helpen haar. Haar man werkt ver weg en kan niet ieder weekend thuis komen. We hebben heerlijk bij haar gegeten ze had speciaal voor ons gekookt. Zo lief. Daarna onze weg vervolgd naar Mole national parc. Even een duik in het zwembad en mee met de avond safari. Tijdens de safari alleen wat wrattenzwijnen gezien en impala’s gezien. Woensdag hebben we in de ochtend een wandelsafari gedaan. Vertrek om 7:00 uur. Het was een mooie wandeling van twee uurtjes en jaaaaaaaaa, we hebben olifanten gezien, mooie vogels, impala’s en de wrattenzwijnen.

Na het ontbijt vertrokken naar Hand in hand. Dit is een stichting waar lichamelijk- en/ of geestelijk gehandicapte kinderen en volwassenen worden opgevangen. Vaak zijn de kinderen verstoten door familie, gewoon gevonden bij het afval of afgegeven op het politie bureau. Aangekomen bij hand in hand eerst naar onze kamers, onderweg komen er al kinderen naar je toe die je meenemen of willen knuffelen, gewoon hallo zeggen. In ieder geval een warm welkom. ( kijk maar even op de website als jullie meer info willen). Voor de mensen die er wonen is er een soort dagschema. In de ochtend starten met een uurtje lopen en daarna ontbijt, activiteiten zoals maken van tassen / shorten, weven, spelletjes, voetbal, zwembad, speeltuintje. Zijn veel faciliteiten aanwezig. Ook fysiotherapie gegeven door medewerkers die instructie hebben gehad van een fysio uit Nederland ( die komt ieder jaar twee weken om instructie te geven).

Donderdagochtend met mam de wandeling met de kinderen gedaan. Er was ook een echtpaar uit Nederland zij blijven ieder jaar ongeveer twee maanden om mee te helpen. Het wandelen was erg gezellig. Ik heb gelopen met Cynthia en Michael beide konden niet goed praten dus wel moeilijk om duidelijk te krijgen wat ze wilden maar we hebben wel lol gehad. Mam heeft met andere kinderen gelopen met Syndroom van Down: tellen/ liedjes zingen enz. Na de wandeling ben ik gaan helpen bij het ontbijt. Twee kinderen geholpen met eten. Een jongen had slikproblemen andere twee spastische handen. Een hele ervaring! Best aangrijpend zoveel kinderen en volwassenen met een beperking bij elkaar en zwaar werk voor de medewerkers. Sas: respect voor je beroep in Nederland, misschien kunnen we samen een keertje naar Ghana om te helpen bij Hand in hand ( dich wets maar nooits.....). Daarna zelf ontbijtje en weer verder naar het Zuiden. Ook bij hand in hand een kofferkleding achtergelaten en nog wat schoenen/ slippers. Ook zij zijn er super blij mee!!!!

Gisteren naar Boabeng geweest: dorpje van de heilige apen. Apen hebben we bananen en nootjes mogen voeren tijdens een korte wandeling door de jungle. Erg grappig om te doen. Ze springen boven op je en proberen de bananen uit je hand te trekken. Meteen door naar Lake Bosomtwe. Het was nog een hele tour om daar te komen. We hebben veel slechte wegen gehad maar deze staat in de top drie. Uiteindelijk komen we aan bij ons verblijf voor die nacht. Het is een super mooie locatie aan het meer. We hebben allemaal een eigen huisje om in te slapen met uitzicht op het meer. Na een potje scrabble en dobbelen een heerlijke maaltijd. Mam en ik gaan weer vroeg onder de wol ( lees ventilator). Ruud en Maurice dringen nog een Club biertje. Morgen de laatste reisdag.

Zo we zijn weer terug bij vandaag. Joseph heeft ons veilig naar Kokrobiti gebracht. De auto is bijna klaar voor de sloop. Achteruit rijden gaat niet meer en wegrijden in de 1ook niet. We hebben afscheid genomen van Joseph met een kleinigheidje voor zijn vrouw en dochter en een zakcentje voor de kerst.

Het laatste verhaal komt waarschijnlijk weer vanuit Tegelen.

Hoop dat jullie een beetje een beeld hebben gekregenvan onze reis. Het was intensief, mooi, warm ( het weer maar ook de mensen), ervaring hoe mensen elkaar helpen ( auto), gastvrijheid op en top, super fijn om het gastgezin weer te zien, mooi om dit met mam te kunnen delen, de speelplaats. Het was in mijn en onze ogen weer een top ervaring.

Dieke kus van os allemoal