Jaaaaaaa, ik ben aangekomen in het noorden van Ghana. Om precies te zijn in het plaatsje Wulugu.

Maar eerst even terug naar afgelopen donderdag. De laatste morgen met de kinderen, verzorgers en medewerkers. Eerst een gewone ochtend: oefenen en behandelen. Daarna een klein feestje mede dankzij jullie mogelijk gemaakt. We hebben het afscheid gevierd met appelsap, vita- melk (soyamelk, erg lekker!!!!), allerlei koekjes, zoetigheden een muziekje erbij..... het was heerlijk en fijn. Heb nog iedereen bedankt en heel veel succes meegegeven. Daarna hebben ze mij nog even in het zonnetje gezet. Super lief een mooie tas met bijbehorende slippers. De tranen heb ik even heerlijk laten vloeien. Je krijgt toch een band met de kinderen, verzorgers en medewerkers als je zes weken intensief samen werkt. Ook wil ik nog aangeven dat het sponsorgeld ten goede komt aan een parallelle loopbrug voor kinderen, tractiebed, met kerst krijgen de kinderen een kerstviering, reflexcamera, nieuwe behandelbank, klein speelgoed zoals ballen e.d. Mocht er nog iets over zijn dan laat de kliniek het weten. Zodra de spullen arriveren krijg ik er foto’s van, deze stuur ik weer aan jullie door.

Afgelopen woensdagavond afscheid genomen met een etentje van Mary, ABBA, Eveline en Sara. Wat zet je dan op tafel?.... pannenkoeken ( had Maurice meegenomen) met chocopasta, aardbeienjam en suiker. Toetje: vanille ijs met papaya en ananas. Mmmmmm we hebben heerlijk gegeten. Vrijdagmorgen echt afscheid moeten nemen. Dat viel best zwaar. Mary en Abba hebben zo enorm goed gezorgd en ik heb me er echt thuis gevoeld. Met Sara en Eveline heerlijke weekendjes weg gehad en zo iets van Ghana kunnen zien.

Zaterdagmorgen is mijn reis naar het noorden gestart. Met de bus van Accra naar Wulugu. Normaal gesproken een reis van ongeveer 12 tot 14 uur. Maar........ mijn reis heeft zo ongeveer 22 uur in beslag genomen. Er zijn twee bruggen gesloten waardoor we enorm hebben moeten omrijden. De bus was overigens perfect: fijne stoelen, airco en een film ( niet kunnen volgens was in het Twi). Een uiterst vriendelijke man als buurman die tussendoor nog wat info over Ghana gaf. De bus stopt ook regelmatig om naar het toilet te kunnen en eten te kopen. Toilet lees: gewoon plassen langs de weg. Ook dit went.

Ik arriveer ergens rond half 12 ( zondag) in Wulugu. Ik word opgehaald door Suzy ( dochter van mijn gastmoeder Memuna). Het vervoermiddel: een motor!!!! Kort maar super leuk ritje. Ik weet nog niet preciesuit hoeveel personen het gastgezin bestaat want ik heb wel 20 mensen een hand gegeven vandaag. Iedereen is echt super vriendelijk. Ik ben nu wel in het, voor mijn idee, echte Afrika terecht gekomen. Vlak, uitgestrekt, droger landschap. De ronde huisjes met rietachtige daken. Zelf ga ik ook terug naarde basis. Douchen met een emmer water, vanmiddag water gehaald bij de put, de wc is een gat in de grond. Eten klaargemaakt op een houtskool vuurtje. Ik vind het echt heerlijk. Het is natuurlijk allemaal even wennen. M.n de wc. Maar ook dat gaat vast goed komen. Ik hoop jullie binnenkort enkele foto’s te laten zien. Heb dit op mijn eerste dag nog maar niet gedaan/ gevraagd. Ik hoop ook dat het lukt om deze door te sturen. Bereik is hier duidelijk minder.

Morgenvroeg met de fiets naar Nabari. Naar het kindertehuis en de school. Vandaag heb ik ook An en Jan uit Noorwegen mogen ontmoeten. An heeft ook als vrijwilligster bij Nabari geholpen en heeft nu een stichting opgericht. Ze hebben mij al aardig wegwijs gemaakt hier en veel vertelt over het project.

Over een aantal dagen weer een nieuw verhaaltje. Dan kan ik jullie alles vertellen en hopelijk laten zien over het project.

Lieve groetjes vanuit Wulugu