Alweer een jaar geleden
Lieve allemaal,
Het is alweer een jaar geleden dat jullie iets van mij/ ons hebben gehoord.
Tijd dus voor een korte update: de start van de kippenboerderij in Wulugu Ghana.
Na ons laatste bezoek in december 2018 is Paul Sandow gestart met zijn project.
Dit heeft hij kunnen doen met het sponsor bedrag dat we van jullie hadden meegekregen.
Project:
Het realiseren van een kippenboerderij in Wulugu met als doel het kindertehuis van vlees en eieren te voorzien.
Een ander doel is om werkgelegenheid te creëren voor de bewoners van Nabari (waar het kindertehuis staat). Verder moet het vooral een zelfvoorzienend project worden in de toekomst door bv de
verkoop van de eieren/ kippen op de plaatselijke markt.
Onlangs hebben we foto's mogen ontvangen van Paul.
Hij is nog steeds enorm enthousiast over zijn project, dit willen we graag met jullie delen.
We proberen jullie op de hoogte te houden.
Tot een volgende keer.
Hele fijne feestdagen.
Kus Rudy
P.s.: we hopen dat Paul zijn project kan voortzetten en willen hem daar graag bij blijven ondersteunen.
Mocht je ook een steentje willen bijdragen laat het mij weten. Alvast bedankt.
Aantal weken later
Beste allemaal,
Het is alweer een tijdje geleden en het gewone leventje hier in Nederland is weer gestart. Graag willen we jullie op de hoogte houden van alles wat er in Ghana gaande is m.b.t de goede doelen:
Even een korte up-date.
De laatste twee dagen van ons verblijf in Ghana hebben we niet veel meer gedaan. Relaxen aan het strand, eten, korte wandeling, drankje en nog even genieten van het heerlijke weertje.
Met Kerst heeft Memuna de kleding en schoenen uitgedeeld aan de kinderen van het kindertehuis (zie fotoserie). Ook was er geld over voor een kerstmaaltijd. Een extra stukje kip en rijst. Memuna laat weten dat de kinderen super blij zijn met de kleding/ schoenen en nogmaals heel erg bedankt aan jullie allemaal.
Paul heeft intussen ook contact gehad met Maurice voor de start van zijn gevogelte boerderij. De eerste stappen zijn gezet. Mochten er foto's komen dan ga ik die zeker plaatsten. Tot nu toe zijn land en waterput aanwezig en is gestart met de bouw van de boerderij. Stenen zijn gemaakt de rest volgt......
Hele fijne zaterdag.
Groetjes van ons
Suzy/ Mole national parc/ Boabeng/ Hand in hand
Een hele goede middag, bij jullie bijna avond allemaal.
Wij zijn aangekomen op onze laatste bestemming: Kokrobiti. Nog even twee dagen relaxen en genieten van Ghana. We hebben inmiddels 2000 kilometer door Ghana gereden en het is fijn om even bij te komen. Vandaag is het een feestdag in Ghana: Farmersday. Het hele strand hier in Kokrobiti afgeladen vol. Gezellig sfeertje.
Ik ga even terug waar ik de laatste keer gestopt ben met schrijven. Afgelopen dinsdag zouden we om 10:30 vertrekken naar Suzy. Dit werd een beetje ( uhmmmmm) ......heel wat later. Nl 13:00 uur. De reparatie aan de auto heeft iets langer geduurd. Maar uiteindelijk konden we vertrekken en jippie,,,,,, de airco werkt. Heerlijk een frisse auto. Nog geen 5 minuten na vertrek was dit gevoel al over. De airco is weer kapot. Helaas.....dan maar de ramen open en een beetje meer zweten. Rond 15:30 uur arriveren we in Damongo. Suzy staat ons op te wachten bij een tankstation en brengt ons naar haar huis. Was super fijn om haar weer te zien. Ook Mathilde haar zusje en Jamilie waren er. Suzy heeft een zoontje van 6 maanden en zij helpen haar. Haar man werkt ver weg en kan niet ieder weekend thuis komen. We hebben heerlijk bij haar gegeten ze had speciaal voor ons gekookt. Zo lief. Daarna onze weg vervolgd naar Mole national parc. Even een duik in het zwembad en mee met de avond safari. Tijdens de safari alleen wat wrattenzwijnen gezien en impala’s gezien. Woensdag hebben we in de ochtend een wandelsafari gedaan. Vertrek om 7:00 uur. Het was een mooie wandeling van twee uurtjes en jaaaaaaaaa, we hebben olifanten gezien, mooie vogels, impala’s en de wrattenzwijnen.
Na het ontbijt vertrokken naar Hand in hand. Dit is een stichting waar lichamelijk- en/ of geestelijk gehandicapte kinderen en volwassenen worden opgevangen. Vaak zijn de kinderen verstoten door familie, gewoon gevonden bij het afval of afgegeven op het politie bureau. Aangekomen bij hand in hand eerst naar onze kamers, onderweg komen er al kinderen naar je toe die je meenemen of willen knuffelen, gewoon hallo zeggen. In ieder geval een warm welkom. ( kijk maar even op de website als jullie meer info willen). Voor de mensen die er wonen is er een soort dagschema. In de ochtend starten met een uurtje lopen en daarna ontbijt, activiteiten zoals maken van tassen / shorten, weven, spelletjes, voetbal, zwembad, speeltuintje. Zijn veel faciliteiten aanwezig. Ook fysiotherapie gegeven door medewerkers die instructie hebben gehad van een fysio uit Nederland ( die komt ieder jaar twee weken om instructie te geven).
Donderdagochtend met mam de wandeling met de kinderen gedaan. Er was ook een echtpaar uit Nederland zij blijven ieder jaar ongeveer twee maanden om mee te helpen. Het wandelen was erg gezellig. Ik heb gelopen met Cynthia en Michael beide konden niet goed praten dus wel moeilijk om duidelijk te krijgen wat ze wilden maar we hebben wel lol gehad. Mam heeft met andere kinderen gelopen met Syndroom van Down: tellen/ liedjes zingen enz. Na de wandeling ben ik gaan helpen bij het ontbijt. Twee kinderen geholpen met eten. Een jongen had slikproblemen andere twee spastische handen. Een hele ervaring! Best aangrijpend zoveel kinderen en volwassenen met een beperking bij elkaar en zwaar werk voor de medewerkers. Sas: respect voor je beroep in Nederland, misschien kunnen we samen een keertje naar Ghana om te helpen bij Hand in hand ( dich wets maar nooits.....). Daarna zelf ontbijtje en weer verder naar het Zuiden. Ook bij hand in hand een kofferkleding achtergelaten en nog wat schoenen/ slippers. Ook zij zijn er super blij mee!!!!
Gisteren naar Boabeng geweest: dorpje van de heilige apen. Apen hebben we bananen en nootjes mogen voeren tijdens een korte wandeling door de jungle. Erg grappig om te doen. Ze springen boven op je en proberen de bananen uit je hand te trekken. Meteen door naar Lake Bosomtwe. Het was nog een hele tour om daar te komen. We hebben veel slechte wegen gehad maar deze staat in de top drie. Uiteindelijk komen we aan bij ons verblijf voor die nacht. Het is een super mooie locatie aan het meer. We hebben allemaal een eigen huisje om in te slapen met uitzicht op het meer. Na een potje scrabble en dobbelen een heerlijke maaltijd. Mam en ik gaan weer vroeg onder de wol ( lees ventilator). Ruud en Maurice dringen nog een Club biertje. Morgen de laatste reisdag.
Zo we zijn weer terug bij vandaag. Joseph heeft ons veilig naar Kokrobiti gebracht. De auto is bijna klaar voor de sloop. Achteruit rijden gaat niet meer en wegrijden in de 1ook niet. We hebben afscheid genomen van Joseph met een kleinigheidje voor zijn vrouw en dochter en een zakcentje voor de kerst.
Het laatste verhaal komt waarschijnlijk weer vanuit Tegelen.
Hoop dat jullie een beetje een beeld hebben gekregenvan onze reis. Het was intensief, mooi, warm ( het weer maar ook de mensen), ervaring hoe mensen elkaar helpen ( auto), gastvrijheid op en top, super fijn om het gastgezin weer te zien, mooi om dit met mam te kunnen delen, de speelplaats. Het was in mijn en onze ogen weer een top ervaring.
Dieke kus van os allemoal
Wulugu/ Nabari
Daar zijn we weer,
Gisteren was een speciale dag. Terug naar Wulugu naar het gastgezin en naar Nabari om te zien wat er met het sponsorgeld van de St. josefschool is gedaan.
De aankomst bij Memuna ( gastmoeder vorig jaar) was super leuk, we hebben staan springen en gillen. Heerlijk om weer terug te zijn. Haar man ST en zonen Peter, Paul en Prosper waren er ook. Na de begroeting even een zakje water , een welkomswoord en we hebben het sponsorgeld in de vorm van een cheque overgedragen aan Paul zodat hij een start kan maken met zijn gevogelte boerderij. Hij was super blij. Het sponsorgeld blijft in ons beheer totdat hij het nodig heeft. Verder nog een deel van het sponsorgeld aan het kindertehuis gegeven zodat ze met kerst wat extra hebben om te eten. Daarna door naar Nabari. Paul en Memuna rijden met ons mee. Maurice en Paul in de open kofferbak, hihihihi, Past net!!!
In Nabari rennen de kinderen achter de auto aan, we worden super enthousiast begroet. We gaan naar de school om de speelplaats te bekijken. De kinderen zijn er echt blij mee. Er staat wel een hekwerk om de speeltoestellen om vernieling te voorkomen. De kinderen kunnen tijdens de pauze gebruik maken van de speelplaats. Alle kinderen worden in een leslokaal verzameld. We hebben allemaal snoep en koekjes meegenomen. Alles netjes verdelen en daarna even nagels lakken. Lieve Femke de kinderen vonden het super leuk!!!!
Nog even naar het kindertehuis om alle kleding te brengen. De kleding gaan ze bij het kindertehuis netjes verdelen en Memuna stuurt mij daar nog foto’s van. Maar ook hiervoor aan iedereen die kleding heeft gegeven heel veel dank. De meeste kinderen hebben nl. Alleen hun schooluniform en een setje gewone kleding. schoenen heeft niet iedereen, ook de schoenen van Van Lier waren weer meer dan welkom.
Het was een kort bezoek maar wel een heel warm welkom en allemaal lachende gezichten. Mooi om te zien! Na ons bezoek aan Nabari terug naar Wulugu. Samen lunchen met de familie en weer terug naar Tamale.
Vandaag gaan we naar Damago op visite bij Suzy de dochter van Memuna en dan door naar Mole national park. Maar eerst wordt de airco van de auto gemaakt. We vertrekken rond 10:30 naar Damago.
Morgen hopelijk weer een nieuw verhaal
Update
Beste allemaal,
Vandaag maandag 3 december: Ruud is jarig!!!! Jippie, hartelijk gefeliciteerd. Ik zit nu met mam aan de koffie in Tamale. We hebben al een hele reis achter de rug met heel wat avontuur. In het kort heb ik vorige keer al wat dingen verteld ik probeer nu wat aanvulling te geven.
Vrijdag bij de Co-Foundation geweest van Bart en Emmy van der Grinten, wat een super mooie organisatie. Ze hebben een opleiding voor jongens uit het dorp om in de voetbalwereld vooruit te komen. Er zitten echt uitblinkers bij. Deze weeek vertrekken er twee jongens naar Brazilië en een aantal voor stage naar ons eigen VVV. Ze trainen 4 uur per dag en dat op een ongelijk zandveld met kleine steentjes. Niet echt fijn als je een slidings maakt. Het zijn super gedreven jongens die een toekomst in de voetbalwereld nastreven. Bij de Co Foundation zijn ook vrijwilligers aan het werk. Eentje ervan komt uit Tegelen en heet Niels. ( foto van hem met de pakken koffie). Hij geeft de jongens training: partijtjes spelen, techniek training, core stability, kracht enz. Hij is echt super goed bezig! Top werk Niels. Dus wie zich geroepen voelt kan hem opvolgen!
Na ons bezoek aan Kitase ( Co Foundation) hebben we onze trip voortgezet naar Wli. We hebben een super aardige chauffeur: Joseph. Hij komt uit Accra, getrouwd en heeft een dochtertje van zes jaar. Het is bijna niet te beschrijven hoe een snelweg er hier uitziet. Soms een stukje verharde weg maar dan wel met enorme gaten. Gaten van wel twee meter en een halve meter diep. Maar meestal een zandweg ( rood zand) met een soortgelijk gaten en enorme wielsporen van vrachtwagens. Dus geen wonder dat we dag 1 een platte band hadden. Het mooie hier is dat er in ieder dorp wel iemand is die monteur is. Half uurtje wachten en we konden onze reis voortzetten. Op naar Wli. Onze volgende uitdaging: vind het hotel.......... in een plaats twee hotels met dezelfde naam. Een met adres, het andere zonder adres. Super blij nu met onze telefoons: navigatie systeem werkt uiteindelijk perfect.
Na een goede nachtrust en heerlijk ontbijtje een wandeltocht van 45 minuten gemaakt naar de waterval. Even gezwommen en onder de waterval gestaan en weer een mooie wandeling terug. Natuur is hier nog erg groen, een beetje tropisch zelfs en veel mooie vlinders.
Onze reis gaat verder naar Nkwanta. Het gaat een lange autorit worden dus we vertrekken om 12:00 uur. Weer heel wat hobbelen en bobbelen. En wat gebeurd er ergens halverwege, jaaaaaaaa bingo de gaspedaal doet het niet meer. Dus....... op zoek naar monteur nummer twee. En ja onze chauffeur vind er weer eentje Ian een dorp van nog geen 20 inwoners. Na een half uurtje klussen is de auto weer klaar voor vertrek. Aangekomen in Nkwanta even door het stadje gelopen. Een stadje bestaat hier uit houten kraampjes langs de weg waar mensen van alles en nog wat verkopen. Straatverkoop maar ook soms een soort van winkeltje. Daarna terug naar het hotel, eten en slapen.
Zondag: vanuit Nkanta naar Tamale. We vertrekken om 8:30 uur. We weten dat we bijna de hele dag in de auto zitten. Maar dat wordt nog langer als verwacht. We mogen na 4 uurtjes rijden weer op zoek naar een monteur. Ja monteur nummer 3. Joseph regelt alles dus ook een monteur. Het mooie hier in Ghana is dat iedereen elkaar helpt. Ga naast de weg staan, laat een motor stoppen en vraag om hulp. En ja hoor de hulp komt. Je gaat achter op de motor zitten, tussen de bestuurder en een levende haan in en vervolg je weg. Wij blijven met ons viertjes achter bij de auto in the middel of niks!! We trekken wel veel publiek. Na een uurtje werk aan de auto vervolgen we onze weg. Er was iets afgebroken bij de koppeling. Voor even is alles gemaakt. In Tamale gaat de auto naar de garage. Wij lopen nog even over de markt in Tamale. Kopen koekjes en snoepjes voor het kindertehuis voor morgen. Gaan ergens wat drinken en weer terug naar het hotel. Daar samen gegeten met Joseph en Sylvester ( gids van vorig jaar van pap, mam, Ruud en Maurice), het was een gezellige avond. Heel even nog terug naar eerder die avond. Vanuit Tamale hebben we de taxi terug genomen naar het hotel. Waarschijnlijk is d telefoon van Ruud achter gebleven in de taxi. Heel erg vervelend. We hebben de telefoon kunnen traceren en Sylvester heeft via via de telefoon proberen te vinden, helaas niet gelukt. Ruud is nu telefoonloos dus aub alle berichten naar Maurice.
Zomeren vertrekken we naar Wulugu.
Tot snel, kus van ons
De eerste dagen.
Beste allemaal,
Alvast kortde eerste drie dagen.
Donderdag een goede reis gehad. Perfecte vluchten en goede aankomst in Accra. Dit bericht schrijf ik met de telefoon dus morgen een uitgebreide versie. Vrijdag naar Kitase: co foundation van Bart en Emmy van der Grinten. Super mooi project. Via google kun je hun website vinden. Niels een vrijwilliger uit Tegelen even begroet. Daarna door naar Wli. Daar ook goed aangekomen na een reis van 7 uur met veel slechte wegen en een platte band. Vanmorgen Wli watervallen bezocht, even naartoe gezwommen en door naar Nkwamta. Daar even door het dorp gelopen en nu even iets drinken en eten. Morgen hopelijk een iets langere versie van onze avonturen. Kus van ons allemaal
Donderdag is het zover
Hallo allemaal,
Donderdag 29 november is het zover en gaat onze reis naar Ghana beginnen.
We kijken er allemaal erg naar uit en zijn natuurlijk benieuwd hoe het met iedereen gaat en met de projecten.
We gaan jullie zo goed als mogelijk op de hoogte houden van dit nieuwe avontuur.
Groetjes, Maurice, Ruud, Toos en Rudy
Tot snel